[ Pobierz całość w formacie PDF ]
doskonałości absolutnej, do prawdziwego bytu samego.
Tak więc i w odniesieniu do stopniowalności jasności za�
chowuje ważność przyjęty sposób mówienia o różnych
sposobach przejawiania się tego samego. Lecz za tym
kryje się idea identycznego Samego, Samego w sobie. Pra�
wdziwe cechy są granicznymi punktami możliwego wzro�
stu. Ponieważ zaś tylko cechy matematyczne są prawdzi�
we , prawdziwe matematyczne cechy są matematycznymi
granicami.
Mówiąc wyrazniej: w postępującej syntezie doświad�
czenia cechy pierwotne, tak samo jak i wtórne, wykazują
różnice doskonałości. Odpowiada temu dla cech pierwot�
nych stopniowalność doskonałości pomiaru, przybliżania
się przez pomiar, oraz dokonującej się na tej podstawie,
66 Edmund Husserl
resp. w związku z tym, kwantyfikacji poprzez pojęcia ge�
ometryczne i podobne. To prowadzi do granicznej ideali-
zacji ścisłej matematyki przyrody wraz z jej myślowymi
określeniami. Podczas gdy cechy pierwotne są intersubiek-
tywne, póki w ogóle może dokonywać się zgodna identy�
fikacja, i wykazują tylko tę względność doskonałości i przy�
bliżenia (oraz względność przyczynowości interrealnej),
cechy wtórne są względne w inny jeszcze sposób, mianowi�
cie przypadkowo odniesione są do normalności lub anor-
malności doświadczenia, a przez to do podmiotów, i zmie�
niają się wraz z nimi2. Granica doskonałości cech wtórnych
nie jest przy tym mierzalna, w ogóle da się ją tylko obej�
rzeć . Ale jest określona intersubiektywnie i da się określić
poprzez odniesienie do matematycznych granic cech pier�
wotnych.
3. Określanie jest predykatywnym orzekaniem, a pier�
wotnie oczywiste określanie jest tworzeniem sądów spo�
strzeżeniowych, pośrednie określanie jest tworzeniem em�
pirycznych sądów ogólnych (indukcyjnych sądów doświad-
czeniowych), empirycznych sądów przyczynowych itd.
Określające myślenie, sądzenie i wnioskowanie, uogólnia�
nie i uszczegółowianie, dokonujące się w sferze właściwego
doświadczenia, traktuje przejawiające się rzeczy, cechy i
prawidłowości jako prawdziwe, lecz prawdziwość ta jest
względna i uwarunkowana subiektywnie . Potrzeba do�
piero nowego typu myśl eni a lub swoistej metody,
ażeby to, co tu zostało uzyskane (i co wystarcza dla celów
praktycznych niższego szczebla), odnieść do jego obiekty�
wności3, ażeby kunsztownie wypracować na tej podstawie
2
Mamy tu dwojaką normalność: 1) założenie komunikacji jako wspó�
lna przyroda: tym, co konieczne jest tu to, co ilościowe; 2) to, co wobec
tego przypadkowe, mianowicie zgodność jakości wtórnych jest przypad�
kowa .
3
Ta obiektywność jest ideą bezwzględnej prawdy samej w sobie.
Nauka o rzeczach realnych a idealizacja 67
prawdę samą w sobie i prawdziwą realność. Rozważenie
zasadniczych warunków możliwości czegoś identycznego,
co prezentuje się w przepływających i subiektywnie zmie�
niających się sposobach przejawiania4 (i prezentuje się w
sposób zgodny), prowadzi do matematyzacji przejawów
jako immanentnej im konieczności, albo też do konieczno�
ści konstrukcyjnej metody, pozwalającej z przejawów
skonstruować to, co identyczne, i jego identyczne określe�
nia5.
Lecz czy przejawy różnych zmysłów mogą zawierać coś
identycznego i w jakim sensie mogą je zawierać? Różno�
rodności przejawów, które zgodnie przynależą do siebie i
konstytuują coś identycznego, muszą odpowiadać warun�
kom możliwości identycznej (prawdziwej) przedmiotowo-
ści, wszystkie zaś prawa realnej matematyki muszą być
uszczegółowieniami praw formalnej ontologii, formalnej
matematyki (teorii mnogości). Uszczegółowieniami, gdyż
formalna matematyka uczy, jak konstruować i konstruk�
cyjnie określać nieskończenie wiele w ogóle możliwych
form przedmiotów i nieskończoności przedmiotów, każdy
zaś dany system przejawów, każda jedność doświadczenia
wyznacza pewną przedmiotową wszystkość (Allheit), pe�
wną przyrodę, mianowicie co do jej formy.
W filozofii starożytnej zainteresowanie początkowo og�
niskuje się na zniewalającej konieczności rozumu, której
zaprzeczenie prowadzi do niedorzeczności, absurdu. Po [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szkicerysunki.xlx.pl
doskonałości absolutnej, do prawdziwego bytu samego.
Tak więc i w odniesieniu do stopniowalności jasności za�
chowuje ważność przyjęty sposób mówienia o różnych
sposobach przejawiania się tego samego. Lecz za tym
kryje się idea identycznego Samego, Samego w sobie. Pra�
wdziwe cechy są granicznymi punktami możliwego wzro�
stu. Ponieważ zaś tylko cechy matematyczne są prawdzi�
we , prawdziwe matematyczne cechy są matematycznymi
granicami.
Mówiąc wyrazniej: w postępującej syntezie doświad�
czenia cechy pierwotne, tak samo jak i wtórne, wykazują
różnice doskonałości. Odpowiada temu dla cech pierwot�
nych stopniowalność doskonałości pomiaru, przybliżania
się przez pomiar, oraz dokonującej się na tej podstawie,
66 Edmund Husserl
resp. w związku z tym, kwantyfikacji poprzez pojęcia ge�
ometryczne i podobne. To prowadzi do granicznej ideali-
zacji ścisłej matematyki przyrody wraz z jej myślowymi
określeniami. Podczas gdy cechy pierwotne są intersubiek-
tywne, póki w ogóle może dokonywać się zgodna identy�
fikacja, i wykazują tylko tę względność doskonałości i przy�
bliżenia (oraz względność przyczynowości interrealnej),
cechy wtórne są względne w inny jeszcze sposób, mianowi�
cie przypadkowo odniesione są do normalności lub anor-
malności doświadczenia, a przez to do podmiotów, i zmie�
niają się wraz z nimi2. Granica doskonałości cech wtórnych
nie jest przy tym mierzalna, w ogóle da się ją tylko obej�
rzeć . Ale jest określona intersubiektywnie i da się określić
poprzez odniesienie do matematycznych granic cech pier�
wotnych.
3. Określanie jest predykatywnym orzekaniem, a pier�
wotnie oczywiste określanie jest tworzeniem sądów spo�
strzeżeniowych, pośrednie określanie jest tworzeniem em�
pirycznych sądów ogólnych (indukcyjnych sądów doświad-
czeniowych), empirycznych sądów przyczynowych itd.
Określające myślenie, sądzenie i wnioskowanie, uogólnia�
nie i uszczegółowianie, dokonujące się w sferze właściwego
doświadczenia, traktuje przejawiające się rzeczy, cechy i
prawidłowości jako prawdziwe, lecz prawdziwość ta jest
względna i uwarunkowana subiektywnie . Potrzeba do�
piero nowego typu myśl eni a lub swoistej metody,
ażeby to, co tu zostało uzyskane (i co wystarcza dla celów
praktycznych niższego szczebla), odnieść do jego obiekty�
wności3, ażeby kunsztownie wypracować na tej podstawie
2
Mamy tu dwojaką normalność: 1) założenie komunikacji jako wspó�
lna przyroda: tym, co konieczne jest tu to, co ilościowe; 2) to, co wobec
tego przypadkowe, mianowicie zgodność jakości wtórnych jest przypad�
kowa .
3
Ta obiektywność jest ideą bezwzględnej prawdy samej w sobie.
Nauka o rzeczach realnych a idealizacja 67
prawdę samą w sobie i prawdziwą realność. Rozważenie
zasadniczych warunków możliwości czegoś identycznego,
co prezentuje się w przepływających i subiektywnie zmie�
niających się sposobach przejawiania4 (i prezentuje się w
sposób zgodny), prowadzi do matematyzacji przejawów
jako immanentnej im konieczności, albo też do konieczno�
ści konstrukcyjnej metody, pozwalającej z przejawów
skonstruować to, co identyczne, i jego identyczne określe�
nia5.
Lecz czy przejawy różnych zmysłów mogą zawierać coś
identycznego i w jakim sensie mogą je zawierać? Różno�
rodności przejawów, które zgodnie przynależą do siebie i
konstytuują coś identycznego, muszą odpowiadać warun�
kom możliwości identycznej (prawdziwej) przedmiotowo-
ści, wszystkie zaś prawa realnej matematyki muszą być
uszczegółowieniami praw formalnej ontologii, formalnej
matematyki (teorii mnogości). Uszczegółowieniami, gdyż
formalna matematyka uczy, jak konstruować i konstruk�
cyjnie określać nieskończenie wiele w ogóle możliwych
form przedmiotów i nieskończoności przedmiotów, każdy
zaś dany system przejawów, każda jedność doświadczenia
wyznacza pewną przedmiotową wszystkość (Allheit), pe�
wną przyrodę, mianowicie co do jej formy.
W filozofii starożytnej zainteresowanie początkowo og�
niskuje się na zniewalającej konieczności rozumu, której
zaprzeczenie prowadzi do niedorzeczności, absurdu. Po [ Pobierz całość w formacie PDF ]
