[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Giovanni del Monte.
Juliusz III nie był ani pierwszym, ani ostatnim papieżem, dobrze dbającym o interesy rodziny, w tym
swoich potomków. Nie popadając zbytnio w przesadę, niemal połowę historii papieży można by
przedstawić poprzez prezentację losów ich uznanych potomków i adoptowanych krewnych. Może
wkrótce w innej przygotowywanej książce szerzej wrócimy do tematu niektórych przynajmniej dzieci
papieży.
Inny z papieży Pius IV (1559-1565), Giovanni Angelo de Medici - choć spokrewniony ze słynnymi
Medyceuszami z Florencji - należał do bardzo ubogich krewnych wielkich rodów włoskich. Musiał więc
dobrze dbać o interesy swoich bliskich. Do tej postaci wrócimy w następnym rozdziale. Teraz tylko
wspomnimy, że Pius IV także doczekał się potomstwa. Miał czwórkę nieślubnych dzieci, choć niektórzy
przypisują mu tylko trójkę - dwie dziewczynki i chłopca.
Także potomstwo trzech papieskich sióstr cieszyło się opieką Jego Zwiątobliwości. Jako się rzekło, do
tej sprawy wrócimy nieco pózniej.
Dwie córki miał Guy Folques - papież Klemens IV (1265-1268). Urodził się w Portugalii. Najpierw był
rycerzem, a pózniej - po ukończeniu studiów prawniczych w Paryżu (wzorem ojca) - służył radą i pomocą
traktatową królom francuskim. Był żonaty z Gwidą Falcodi le Gros. Właśnie z tego związku zrodziły się
dwie córki. Musiało to być szczęśliwe i kochające się małżeństwo, skoro po śmierci żony Guy z rozpaczy
chciał wstąpić do klasztoru. Za namową króla Ludwika IX jednak tego nie uczynił. Stan duchowny był
mu pisany. Został w nagrodę za zasługi dla dworu francuskiego biskupem, arcybiskupem, a pózniej
kardynałem. Nic więc dziwnego, że jako papież także bronił interesów monarchii w osobie Karola
Andegaweńskiego. Papież nie zrobił nic, aby ochronić 14-letniego Konradyna, księcia, krewnego króla
Obojga Sycylii Manfreda. Konradyn by} w prostej linii dziedzicem cesarzy, książąt Szwabii i królów Je-
rozolimy. To pochodzenie nie uchroniło go od śmierci, na którą skazał go Karol. Papież obłożył młodego
księcia nawet eksko-muniką. Aukasz Kranach przedstawił papieża w 1545 roku jako bezpośredniego
wykonawcę wyroku króla - kata Konradyna.
Syna miał też papież Grzegorz XIII (1572-1585) - Ugo Boncompagni. Sam papież miał być bękartem i
w okresie, kiedy był profesorem prawa (1531-1539) na uniwersytecie w Bolonii, prowadził bardzo bujne i
rozwiązłe życie. Owocem przelotnego flirtu był syn Giacomo.
Niektóre kroniki podają, że ojcem był również papież Klemens VIII (1592-1605). Miał syna Cezara,
który urodził się w roku 1552. Wszystko byłoby możliwe gdyby nie fakt, że przyszły papież miał wtedy
16 lat i w zasadzie w związku z tułaczką, jaką przebywała jego rodzina, nie miał możliwości do takiego
życia.
Ojcem był także papież Jan XVIII (1003) - Giovanni Siccone, który zanim został papieżem, był żonaty
i miał z tego związku trzech synów. Potomkowie papieża zostali także kapłanami Cezar był księciem
Modeny i Reggia jako lenna Rzeszy. Celibat przez całe stulecia nie był przez duchownych przyjmowany
bez oporu. Papieże, kardynałowie, biskupi i zwykli księża wreszcie mogli chwalić się światu wcale
licznym potomstwem.
Papież Wiktor II (1055-1057), podobnie jak poprzednik Leon IX (1049-1054) zdecydowanie
przeciwstawił się zarówno małżeństwu księży, jak i posiadaniu przez nich potomstwa. Kilku biskupów
pozbawionych zostało za ten występek urzędów. Zabroniono żonatym księżom sprawowania funkcji w
dużych miastach, zsyłając ich na prowincję. Małżonkom duchownych odbierano prawa społeczne. Dzieci
z takich związków uznane zostały za nieślubne. Zabroniono im dziedziczenia dóbr kościelnych. To -jak
chcą historycy - nie było podyktowane obroną Kościoła przed niemoralnością jego funkcjonariuszy, lecz
powodowane troską o zachowanie majątku kościelnego, który w prawie feudalnym miałby być podzielony
między potomstwo duchownych.
Sprawa celibatu, żywa od samego początku w Kościele, do dziś należy do najtrudniejszych problemów
duchowieństwa. Wydaje się, że przed tym problemem Kościół ponownie stanie w przyszłości. Celibat
próbowało w okresie średniowiecza wprowadzić wielu papieży. Jednym z nich był np. Stefan IX (X)
(1057-1058), Fryderyk książę Lotaryński.
Wielu z następców świętego Piotra było synami duchownych. Synem kapłana był z pewnością papież
Damazy I (366-384). Jego ojciec Antoniusz był kapłanem przy kościele S. Lorenzo w Rzymie. Inni
uważają, że Damazy był synem biskupa Leona.
Damazy z powodu kobiety miał wiele kłopotów. Oskarżony został o cudzołóstwo. Jednym z
oskarżycieli miał być niejaki Izaak - %7łyd. Papież musiał bronić się przed oskarżeniami nie tylko przed
prefektem Rzymu, ale także przed synodem rzymskim. Biskup przez siedem lat usiłował dać odpór
pomówieniom, w efekcie oczyszczony został z wszelkich zarzutów. Synami duchownych byli:
- papież Bonifacy I (418-422), syn kapłana Sekundusa (locundusa), - papież Feliks III (II) (483-492), [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szkicerysunki.xlx.pl
Giovanni del Monte.
Juliusz III nie był ani pierwszym, ani ostatnim papieżem, dobrze dbającym o interesy rodziny, w tym
swoich potomków. Nie popadając zbytnio w przesadę, niemal połowę historii papieży można by
przedstawić poprzez prezentację losów ich uznanych potomków i adoptowanych krewnych. Może
wkrótce w innej przygotowywanej książce szerzej wrócimy do tematu niektórych przynajmniej dzieci
papieży.
Inny z papieży Pius IV (1559-1565), Giovanni Angelo de Medici - choć spokrewniony ze słynnymi
Medyceuszami z Florencji - należał do bardzo ubogich krewnych wielkich rodów włoskich. Musiał więc
dobrze dbać o interesy swoich bliskich. Do tej postaci wrócimy w następnym rozdziale. Teraz tylko
wspomnimy, że Pius IV także doczekał się potomstwa. Miał czwórkę nieślubnych dzieci, choć niektórzy
przypisują mu tylko trójkę - dwie dziewczynki i chłopca.
Także potomstwo trzech papieskich sióstr cieszyło się opieką Jego Zwiątobliwości. Jako się rzekło, do
tej sprawy wrócimy nieco pózniej.
Dwie córki miał Guy Folques - papież Klemens IV (1265-1268). Urodził się w Portugalii. Najpierw był
rycerzem, a pózniej - po ukończeniu studiów prawniczych w Paryżu (wzorem ojca) - służył radą i pomocą
traktatową królom francuskim. Był żonaty z Gwidą Falcodi le Gros. Właśnie z tego związku zrodziły się
dwie córki. Musiało to być szczęśliwe i kochające się małżeństwo, skoro po śmierci żony Guy z rozpaczy
chciał wstąpić do klasztoru. Za namową króla Ludwika IX jednak tego nie uczynił. Stan duchowny był
mu pisany. Został w nagrodę za zasługi dla dworu francuskiego biskupem, arcybiskupem, a pózniej
kardynałem. Nic więc dziwnego, że jako papież także bronił interesów monarchii w osobie Karola
Andegaweńskiego. Papież nie zrobił nic, aby ochronić 14-letniego Konradyna, księcia, krewnego króla
Obojga Sycylii Manfreda. Konradyn by} w prostej linii dziedzicem cesarzy, książąt Szwabii i królów Je-
rozolimy. To pochodzenie nie uchroniło go od śmierci, na którą skazał go Karol. Papież obłożył młodego
księcia nawet eksko-muniką. Aukasz Kranach przedstawił papieża w 1545 roku jako bezpośredniego
wykonawcę wyroku króla - kata Konradyna.
Syna miał też papież Grzegorz XIII (1572-1585) - Ugo Boncompagni. Sam papież miał być bękartem i
w okresie, kiedy był profesorem prawa (1531-1539) na uniwersytecie w Bolonii, prowadził bardzo bujne i
rozwiązłe życie. Owocem przelotnego flirtu był syn Giacomo.
Niektóre kroniki podają, że ojcem był również papież Klemens VIII (1592-1605). Miał syna Cezara,
który urodził się w roku 1552. Wszystko byłoby możliwe gdyby nie fakt, że przyszły papież miał wtedy
16 lat i w zasadzie w związku z tułaczką, jaką przebywała jego rodzina, nie miał możliwości do takiego
życia.
Ojcem był także papież Jan XVIII (1003) - Giovanni Siccone, który zanim został papieżem, był żonaty
i miał z tego związku trzech synów. Potomkowie papieża zostali także kapłanami Cezar był księciem
Modeny i Reggia jako lenna Rzeszy. Celibat przez całe stulecia nie był przez duchownych przyjmowany
bez oporu. Papieże, kardynałowie, biskupi i zwykli księża wreszcie mogli chwalić się światu wcale
licznym potomstwem.
Papież Wiktor II (1055-1057), podobnie jak poprzednik Leon IX (1049-1054) zdecydowanie
przeciwstawił się zarówno małżeństwu księży, jak i posiadaniu przez nich potomstwa. Kilku biskupów
pozbawionych zostało za ten występek urzędów. Zabroniono żonatym księżom sprawowania funkcji w
dużych miastach, zsyłając ich na prowincję. Małżonkom duchownych odbierano prawa społeczne. Dzieci
z takich związków uznane zostały za nieślubne. Zabroniono im dziedziczenia dóbr kościelnych. To -jak
chcą historycy - nie było podyktowane obroną Kościoła przed niemoralnością jego funkcjonariuszy, lecz
powodowane troską o zachowanie majątku kościelnego, który w prawie feudalnym miałby być podzielony
między potomstwo duchownych.
Sprawa celibatu, żywa od samego początku w Kościele, do dziś należy do najtrudniejszych problemów
duchowieństwa. Wydaje się, że przed tym problemem Kościół ponownie stanie w przyszłości. Celibat
próbowało w okresie średniowiecza wprowadzić wielu papieży. Jednym z nich był np. Stefan IX (X)
(1057-1058), Fryderyk książę Lotaryński.
Wielu z następców świętego Piotra było synami duchownych. Synem kapłana był z pewnością papież
Damazy I (366-384). Jego ojciec Antoniusz był kapłanem przy kościele S. Lorenzo w Rzymie. Inni
uważają, że Damazy był synem biskupa Leona.
Damazy z powodu kobiety miał wiele kłopotów. Oskarżony został o cudzołóstwo. Jednym z
oskarżycieli miał być niejaki Izaak - %7łyd. Papież musiał bronić się przed oskarżeniami nie tylko przed
prefektem Rzymu, ale także przed synodem rzymskim. Biskup przez siedem lat usiłował dać odpór
pomówieniom, w efekcie oczyszczony został z wszelkich zarzutów. Synami duchownych byli:
- papież Bonifacy I (418-422), syn kapłana Sekundusa (locundusa), - papież Feliks III (II) (483-492), [ Pobierz całość w formacie PDF ]