[ Pobierz całość w formacie PDF ]
New York , a potem w czasopiśmie Opry Winfrey pojawił się
artykuł o jej wytrawnych ciasteczkach koktajlowych. Kolano Diny
wróciło do formy. Zdążyła o nim zapomnieć, zdobywając nowych
wielbicieli, odkrywając nowe smaki i udzielając kolejnych
wywiadów. Następnego lata przeniosła się razem z Mikiem do
Water Mill na Long Island, a w jej domu ekipa remontowa
przerabiała kuchnię tak, żeby można było prowadzić zajęcia dla
większych grup. Napisała artykuł o metamorfozie kuchni typu
przed i po i za honorarium zafundowała sobie ogromną
luksusową lodówkę i zamrażarkę jak dla restauracji.
Ludzie zwracali uwagę, że wkładanie tylu pieniędzy w
mieszkanie, które nie jest twoją własnością, to słaba inwestycja,
ale Dina odpowiadała, że to niedrogie ubezpieczenie chroniące ją
przed morderczymi zapędami właściciela. A Mike był Facetem-
Który-Przychodził-na-Kolację, ale nigdy nie wracał do domu.
Pomagał przygotowywać zajęcia, opłacał pomoc do sprzątania po
jedzeniu i żegnał uczestników. Wspólnie z Diną śpiewali w kuchni
piosenki z musicali. Uczniowie zjadali przyrządzone przez siebie
posiłki, danie po daniu, siedząc na stołkach ustawionych wokół
stołu roboczego. Zawiązywały się przyjaznie i romanse. Dina nie
była tak szczęśliwa od czasów poprzedzających spotkanie
Richarda z Charlotte.
Czy Mike był zakochany? Byłam przekonana, że tak. Gdyby
waga Diny stanowiła problem, dałoby się to zauważyć już na
samym początku, ale ewidentnie mu to nie przeszkadzało. Więcej
mężczyzn, niż się przypuszcza, woli puszyste kobiety. Może
wydaje im się, że nie muszą obawiać się konkurencji. Jeśli to
zjawisko ma też jakiś aspekt erotyczny, a przypuszczam, że tak,
wolę spuścić na to zasłonę milczenia. Znam nawet kobietę noszącą
rozmiar 48, żonę pewnego bogacza od nieruchomości, którą mąż
porzucił dla jeszcze większej kobiety. Znalezienie strojów dla nich
obu stanowi dla mnie ciekawe wyzwanie zawodowe.
Pilotażowy odcinek serialu Nicky ego nie zyskał rekordowej
oglądalności, ale wypadł na tyle dobrze, że stacja telewizyjna
zamówiła sześć kolejnych. Ponieważ te też uzyskały przyzwoite
wyniki, szefostwo zamówiło jeszcze sześć, pełny sezon. Avis było
uroczo dumna z zięcia. Opowiadała wszystkim znajomym o
serialu, zrezygnowała też z wieczornych wyjść we wtorki, żeby
móc go oglądać. Grace przewracała oczami i mówiła:
Mamo, możesz go przecież nagrać.
Nie miałabym wtedy takiej frajdy odpowiadała Avis, co
znaczyło, że nie wie, jak ustawić nagrywanie. Poza tym czy to
nie poprawia oglądalności, jeśli oglądam w porze nadawania?
Nie.
Podczas kolacji, na której byłyśmy obecne ja i Grace, Avis
opowiadała gościom o serialu.
Powinniście to zobaczyć, naprawdę, przeurocza historia.
Reżyseruje to ten młody człowiek, Albert Grable, kręci też filmy.
Jest scenarzystą i producentem, mamo poprawiła ją
Grace. I na imię mu Alvin.
Avis zamyśliła się.
A co powiedziałam?
%7łe jest reżyserem.
Aha. Avis zasmuciła się.
Grace dołączyła do nas tego wieczoru tylko dlatego, że była
niespokojna i czuła się samotna. Nicky ego już od trzech tygodni
nie było w domu.
Pewnego popołudnia pózną jesienią tego samego roku,
ostatniego dnia babiego lata, zamknęłam sklep wcześniej i udałam
się pieszo, ubrana tylko w lekki wełniany żakiet, aż do mieszkania
Belindy. Cieszyłam się słońcem na twarzy i ostatnimi złotymi
liśćmi ciągle trzymającymi się ogołoconych gałęzi. Althea Flood
pojechała do Wenecji z przyjaciółmi, więc mieliśmy z Gilem cały
tydzień dla siebie, po raz pierwszy od jak się mogło wydawać
kilku stuleci. Nie mogłam się doczekać, aż pojedziemy do
Connecticut, żebym mogła sprawdzić, czy mój ogródek jest na
pewno dobrze zabezpieczony sosnowym igliwiem przed
nadchodzącą zimą.
Otworzyła mi Ursula z okrzykiem:
Pani Lovie!
Jak się miewasz, skarbie, w ten cudny dzień? Wręczyłam
jej mój żakiet.
Dobrze, psze pani! & Jest pani Avis, psze pani!
Znakomicie. Na górze?
W gabinecie, psze pani.
Zastałam matkę i córkę właśnie rozpoczynające rytuał
herbaciany u Wielkiego Inki. Na stoliku przed Avis stał srebrny
serwis z niepasującym do kompletu ocieplaczem ozdobionym
nadrukowanym wzorem w gałązki borówek, talerz z ciasteczkami i
drugi z gorącymi tostami z cynamonem. Ucałowałam obie
przyjaciółki i zajęłam miejsce na kanapie obok Avis, która
nalewała herbatę.
Właśnie rozmawiałyśmy o Iraku powiedziała Belinda.
Siedziała w fotelu w pobliżu radia, obłożona odpowiednio
dobranymi poduszkami. Za nią stał metalowy stojak z kroplówką,
a Harold i Maude w pokrowcu zostały upchnięte w fotelu obok
Belindy. Nie podobał mi się kolor płynu w rurkach wyłaniających
się spod matinki Belindy, ale ona sama wyglądała ślicznie miała
ufryzowane włosy i nałożony makijaż. Zauważyłam, że prawie nic
nie jadła. Poskubywała tylko ze stojącej na tacy miseczki kawałki
przyniesionego przez Avis surowego imbiru dobrze działał na jej
żołądek.
Pięknie wyglądasz zwróciłam się do Belindy, biorąc w
dłonie filiżankę.
Prawda? Ursula jest prawdziwym skarbem. Uparła się, że
pójdzie ze mną do fryzjera. I poszła. Przyglądała się wszystkiemu
uważnie jak myć, jak suszyć i teraz potrafi wszystko sama
zrobić. Czesze mnie co rano.
Ale nie pozwalasz jej ścinać włosów, prawda? spytała
zaniepokojona Avis.
Nie. Lance przychodzi do mnie, jeśli ja akurat nie mogę
pójść do niego. Ale jestem pewna, że Ursula by sobie poradziła,
gdyby była taka potrzeba. Nie wiem, jakim cudem tak mi się
poszczęściło. Uśmiechnęła się. Avis i ja starałyśmy się na siebie
nie patrzeć. %7łałowałam, że nie będą mogli mi przeszczepić
temperamentu Belindy, kiedy już nie będzie go potrzebować, jak
rogówkę albo nerkę& ale nie. Dary duchowe otrzymujemy tylko
jedną drogą.
W tamtej chwili nasz mały świat wydawał się idealny,
chociaż jedna z nas powoli i nieuchronnie umierała bolesną
śmiercią. Nagle do pokoju wpadła Grace.
Była podekscytowana. Jej policzki ciągle pachniały świeżym [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szkicerysunki.xlx.pl
New York , a potem w czasopiśmie Opry Winfrey pojawił się
artykuł o jej wytrawnych ciasteczkach koktajlowych. Kolano Diny
wróciło do formy. Zdążyła o nim zapomnieć, zdobywając nowych
wielbicieli, odkrywając nowe smaki i udzielając kolejnych
wywiadów. Następnego lata przeniosła się razem z Mikiem do
Water Mill na Long Island, a w jej domu ekipa remontowa
przerabiała kuchnię tak, żeby można było prowadzić zajęcia dla
większych grup. Napisała artykuł o metamorfozie kuchni typu
przed i po i za honorarium zafundowała sobie ogromną
luksusową lodówkę i zamrażarkę jak dla restauracji.
Ludzie zwracali uwagę, że wkładanie tylu pieniędzy w
mieszkanie, które nie jest twoją własnością, to słaba inwestycja,
ale Dina odpowiadała, że to niedrogie ubezpieczenie chroniące ją
przed morderczymi zapędami właściciela. A Mike był Facetem-
Który-Przychodził-na-Kolację, ale nigdy nie wracał do domu.
Pomagał przygotowywać zajęcia, opłacał pomoc do sprzątania po
jedzeniu i żegnał uczestników. Wspólnie z Diną śpiewali w kuchni
piosenki z musicali. Uczniowie zjadali przyrządzone przez siebie
posiłki, danie po daniu, siedząc na stołkach ustawionych wokół
stołu roboczego. Zawiązywały się przyjaznie i romanse. Dina nie
była tak szczęśliwa od czasów poprzedzających spotkanie
Richarda z Charlotte.
Czy Mike był zakochany? Byłam przekonana, że tak. Gdyby
waga Diny stanowiła problem, dałoby się to zauważyć już na
samym początku, ale ewidentnie mu to nie przeszkadzało. Więcej
mężczyzn, niż się przypuszcza, woli puszyste kobiety. Może
wydaje im się, że nie muszą obawiać się konkurencji. Jeśli to
zjawisko ma też jakiś aspekt erotyczny, a przypuszczam, że tak,
wolę spuścić na to zasłonę milczenia. Znam nawet kobietę noszącą
rozmiar 48, żonę pewnego bogacza od nieruchomości, którą mąż
porzucił dla jeszcze większej kobiety. Znalezienie strojów dla nich
obu stanowi dla mnie ciekawe wyzwanie zawodowe.
Pilotażowy odcinek serialu Nicky ego nie zyskał rekordowej
oglądalności, ale wypadł na tyle dobrze, że stacja telewizyjna
zamówiła sześć kolejnych. Ponieważ te też uzyskały przyzwoite
wyniki, szefostwo zamówiło jeszcze sześć, pełny sezon. Avis było
uroczo dumna z zięcia. Opowiadała wszystkim znajomym o
serialu, zrezygnowała też z wieczornych wyjść we wtorki, żeby
móc go oglądać. Grace przewracała oczami i mówiła:
Mamo, możesz go przecież nagrać.
Nie miałabym wtedy takiej frajdy odpowiadała Avis, co
znaczyło, że nie wie, jak ustawić nagrywanie. Poza tym czy to
nie poprawia oglądalności, jeśli oglądam w porze nadawania?
Nie.
Podczas kolacji, na której byłyśmy obecne ja i Grace, Avis
opowiadała gościom o serialu.
Powinniście to zobaczyć, naprawdę, przeurocza historia.
Reżyseruje to ten młody człowiek, Albert Grable, kręci też filmy.
Jest scenarzystą i producentem, mamo poprawiła ją
Grace. I na imię mu Alvin.
Avis zamyśliła się.
A co powiedziałam?
%7łe jest reżyserem.
Aha. Avis zasmuciła się.
Grace dołączyła do nas tego wieczoru tylko dlatego, że była
niespokojna i czuła się samotna. Nicky ego już od trzech tygodni
nie było w domu.
Pewnego popołudnia pózną jesienią tego samego roku,
ostatniego dnia babiego lata, zamknęłam sklep wcześniej i udałam
się pieszo, ubrana tylko w lekki wełniany żakiet, aż do mieszkania
Belindy. Cieszyłam się słońcem na twarzy i ostatnimi złotymi
liśćmi ciągle trzymającymi się ogołoconych gałęzi. Althea Flood
pojechała do Wenecji z przyjaciółmi, więc mieliśmy z Gilem cały
tydzień dla siebie, po raz pierwszy od jak się mogło wydawać
kilku stuleci. Nie mogłam się doczekać, aż pojedziemy do
Connecticut, żebym mogła sprawdzić, czy mój ogródek jest na
pewno dobrze zabezpieczony sosnowym igliwiem przed
nadchodzącą zimą.
Otworzyła mi Ursula z okrzykiem:
Pani Lovie!
Jak się miewasz, skarbie, w ten cudny dzień? Wręczyłam
jej mój żakiet.
Dobrze, psze pani! & Jest pani Avis, psze pani!
Znakomicie. Na górze?
W gabinecie, psze pani.
Zastałam matkę i córkę właśnie rozpoczynające rytuał
herbaciany u Wielkiego Inki. Na stoliku przed Avis stał srebrny
serwis z niepasującym do kompletu ocieplaczem ozdobionym
nadrukowanym wzorem w gałązki borówek, talerz z ciasteczkami i
drugi z gorącymi tostami z cynamonem. Ucałowałam obie
przyjaciółki i zajęłam miejsce na kanapie obok Avis, która
nalewała herbatę.
Właśnie rozmawiałyśmy o Iraku powiedziała Belinda.
Siedziała w fotelu w pobliżu radia, obłożona odpowiednio
dobranymi poduszkami. Za nią stał metalowy stojak z kroplówką,
a Harold i Maude w pokrowcu zostały upchnięte w fotelu obok
Belindy. Nie podobał mi się kolor płynu w rurkach wyłaniających
się spod matinki Belindy, ale ona sama wyglądała ślicznie miała
ufryzowane włosy i nałożony makijaż. Zauważyłam, że prawie nic
nie jadła. Poskubywała tylko ze stojącej na tacy miseczki kawałki
przyniesionego przez Avis surowego imbiru dobrze działał na jej
żołądek.
Pięknie wyglądasz zwróciłam się do Belindy, biorąc w
dłonie filiżankę.
Prawda? Ursula jest prawdziwym skarbem. Uparła się, że
pójdzie ze mną do fryzjera. I poszła. Przyglądała się wszystkiemu
uważnie jak myć, jak suszyć i teraz potrafi wszystko sama
zrobić. Czesze mnie co rano.
Ale nie pozwalasz jej ścinać włosów, prawda? spytała
zaniepokojona Avis.
Nie. Lance przychodzi do mnie, jeśli ja akurat nie mogę
pójść do niego. Ale jestem pewna, że Ursula by sobie poradziła,
gdyby była taka potrzeba. Nie wiem, jakim cudem tak mi się
poszczęściło. Uśmiechnęła się. Avis i ja starałyśmy się na siebie
nie patrzeć. %7łałowałam, że nie będą mogli mi przeszczepić
temperamentu Belindy, kiedy już nie będzie go potrzebować, jak
rogówkę albo nerkę& ale nie. Dary duchowe otrzymujemy tylko
jedną drogą.
W tamtej chwili nasz mały świat wydawał się idealny,
chociaż jedna z nas powoli i nieuchronnie umierała bolesną
śmiercią. Nagle do pokoju wpadła Grace.
Była podekscytowana. Jej policzki ciągle pachniały świeżym [ Pobierz całość w formacie PDF ]